Σεπτέμβριος 2021

Απόφαση Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών περί Θεώρησης Αγωγής βάσει Ομολογιακού Δανείου ως μη Ασκηθείσας

Δημοσιεύτηκε πρόσφατα η υπ’ αριθμ. 2377/2021 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών υπέρ εντολέα μας. Η τελευταία έκρινε αγωγή τραπεζικού ιδρύματος σε βάρος πρωτοφειλέτριας ανώνυμης εταιρείας (δραστηριοποιούμενης στο χώρο της διαχείρισης ακινήτων) και σε βάρος εγγυητή - φυσικού προσώπου, για φερόμενη οφειλή του πρώτου έναντι των τελευταίων από σύμβαση έκδοσης κοινού ομολογιακού δανείου ύψους περίπου 1.100.000 ευρώ. Κατά τις παραδοχές της αποφάσεως, η οποία ενστερνίστηκε ισχυρισμούς του δεύτερου εναγόμενου εντολέα μας, η αγωγή θεωρήθηκε ως μηδέποτε ασκηθείσα κατά της πρωτοφειλέτριας - εταιρείας καθώς, κατά το χρόνο επίδοσής της, η  εταιρεία στερούταν διοικήσεως (η θητεία του διοικητικού συμβουλίου της τελευταίας είχε λήξει, συγκεκριμένα, κατόπιν παρόδου της συμφωνημένης διάρκειάς της, δίχως να ανανεωθεί) και δεν υπήρχε το κατά νόμο όργανο εκπροσώπησης για παραλαβή του δικαστικού εγγράφου. Το ενάγον, δε, τραπεζικό ίδρυμα δεν προέβη  πριν την άσκηση της ένδικης αγωγής σε διορισμό προσωρινής διοίκησης κατ΄ άρθρο 69 ΑΚ με συνακόλουθο αποτέλεσμα την ακυρότητα της διενεργηθείσας επίδοσης. Περαιτέρω, διαλαμβάνεται κρίση κατά την οποία η σχέση μεταξύ πρωτοφειλέτριας εταιρείας και εγγυητή - φυσικού προσώπου είναι σχέση αναγκαστικής ομοδικίας. Προς αποφυγή, δε, κατακερματισμού της δικονομικής ενότητας και του κινδύνου έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων, η αγωγή θεωρήθηκε ως μη ασκηθείσα και κατά του προσωπικώς ενεχόμενου φυσικού προσώπου - εγγυητή. Παρόλο που δεν τίθεται, εν προκειμένω, ζήτημα υποχρεωτικής κοινής εναγωγής πρωτοφειλέτριας και εγγυητή, το δικαστήριο προβαίνει σε αυτήν τη αιτιολόγηση επικαλούμενο την αναλογική εφαρμογή του άρθρου 76 παρ. 3 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας κατά το οποίο «Οι απόντες διάδικοι καλούνται σε κάθε μεταγενέστερη διαδικαστική πράξη». Δεν μπορεί, φυσικά, να γίνει λόγος για ευθεία εφαρμογή της διατάξεως καθώς στη νέα τακτική διαδικασία δεν υπάρχει κλήση διαδίκων, τηρούμενης σχετικής προπαρασκευαστικής προθεσμίας, αλλά επίδοση της αγωγής. Κατά το τελικό συμπέρασμα της αποφάσεως, δε, η μη επίδοση ή η παράτυπη επίδοση (όπως συνέβη εν προκειμένω) ισοδυναμεί με έλλειψη κλήσης του συνόλου των διαδίκων, έλλειψη η οποία καθιστά την αγωγή μη ασκηθείσα και για τον εγγυητή - φυσικό πρόσωπο, στον οποίο, φαινομενικά, είχε ορθά επιδοθεί το ένδικο δικόγραφο.