Εκδόθηκε πρόσφατα διάταξη του Εισαγγελέα Εφετών, η οποία έκανε δεκτή την ασκηθείσα εκ μέρους εντολέα μας Προσφυγή κατά εκδοθείσας απορριπτικής διάταξης του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών σε κατατεθείσα έγκλησή μας.
Αναλυτικότερα, ο εντολέας μας – στα πλαίσια σφοδρούς και μακροχρόνιας αντιδικίας – κατέθεσε έγκληση κατά του νομίμου εκπροσώπου της εταιρείας - αντιδίκου, καθώς και του λογιστή αυτής, προκειμένου να διερευνηθεί η τέλεση των αδικημάτων της κακουργηματικής απάτης επί τω δικαστηρίω και της ψευδούς καταθέσεως. Η έγκληση του εντολέα μας τέθηκε στο αρχείο από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών με το σκεπτικό ότι, πρώτον, το αξιόποινο της καταγγελλόμενης απάτης εξαλείφθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής εκ μέρους μας έγκλησης και, δεύτερον, τελέσθηκε απρόσφορη απόπειρα απάτης, λόγω απόρριψης της αγωγής ως ουσία αβάσιμης, η οποία πλέον με τον νέο Ποινικό Κώδικα (Ν. 4619/2019) δεν είναι αξιόποινη. Εν συνεχεία, ασκήθηκε νομίμως από τον εντολέα μας Προσφυγή κατά της ως άνω απορριπτικής διάταξης ενώπιον του Εισαγγελέα Εφετών αποκρούοντας τους ισχυρισμούς του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών ως εξής: Πρώτον, η προθεσμία για την υποβολή έγκλησης εκκινεί από την χρονική στιγμή που ο δικαιούχος έμαθε για την τελεσθείσα αξιόποινη πράξη και όχι από την ημερομηνία τέλεσής της και, δεύτερον, στοιχειοθετήθηκε πρόσφορη (και όχι απρόσφορη) απόπειρα απάτης επί τω δικαστηρίω, καθώς η πλήρωση της οικείας αντικειμενικής υποστάσεως του ως άνω αδικήματος δεν ήταν εκ των προτέρων λογικώς αποκλεισμένη. Ειδικότερα αναφέραμε: "Κρίνοντας το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο ότι υπήρχε σπουδαίος λόγος καταγγελίας της σύμβασης συνεργασίας μεταξύ ημών και της αντιδίκου εισήλθε στην ουσία του συγκεκριμένου αιτήματος, ήτοι της επιδίκασης αποζημίωσης διαφυγόντων κερδών, το εξέτασε ενδελεχώς και έκρινε σχετικώς το αίτημά της ως ουσία αβάσιμο. Όπως έχει, όμως, ήδη αναλυθεί, προκειμένου να στοιχειοθετηθεί απρόσφορη απόπειρα απάτης επί τω δικαστηρίω θα πρέπει η πλήρωση της αντικειμενικής υπόστασης αυτής λόγω του μέσου που χρησιμοποιήθηκε ή του αντικειμένου κατά του οποίου στράφηκε να είναι, πρώτον, λογικά αδύνατη η ολοκλήρωση του και, δεύτερον, εκ των προτέρων λογικώς αποκλεισμένη. Εν προκειμένω, όμως, η πλήρωση της αντικειμενικής υπόστασης της απάτης επί τω δικαστηρίω δεν μπορούσε εκ των προτέρων να αποκλεισθεί, καθώς σύμφωνα με την αρχή της ελεύθερης εκτίμησης των αποδείξεων στην πολιτική δίκη το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο μπορούσε να κρίνει βασιζόμενο στο προσκομισθέν αποδεικτικό υλικό διαφορετικά...". Με άλλα λόγια υποστηρίξαμε ότι για να κριθεί απρόσφορη η απόπειρα θα έπρεπε να είχε απορριφθεί η επίδικη αγωγή, μέσω της οποία τελέσθηκε η απόπειρα απάτης, ως απαράδεκτη (λόγω αοριστίας π.χ.) και όχι ως ουσία αβάσιμη. Η ως άνω προσφυγή μας, εν τέλει, έγινε δεκτή και διατάχθηκε από τον Εισαγγελέα Εφετών η άσκηση ποινικής δίωξης κατά του νομίμου εκπροσώπου της εταιρείας – αντιδίκου για τα αδικήματα της τετελεσμένης κακουργηματικής απάτης επί τω δικαστηρίω, της απόπειρας κακουργηματικής απάτης επί τω δικαστηρίω και της ηθικής αυτουργίας σε ψευδή κατάθεση, καθώς και κατά του λογιστή της εταιρείας – αντιδίκου για το αδίκημα της ψευδούς κατάθεσης.
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις