Δ. Στάμαργα - Υποβολή Αίτησης στον Εξωδικαστικό Μηχανισμό και Τύχη Αναγκαστικής Εκτέλεσης μέσα από Νομολογιακά Παραδείγματα

Legal insight

Ιούνιος 2025

Δανάη Στάμαργα, ΜΔΕ

Περίληψη: Στο παρόν άρθρο θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε μέσα από ορισμένα νομολογιακά παραδείγματα περιπτώσεις κατά τις οποίες τα δικαστήρια της χώρας μας έκριναν ότι η αναγκαστική εκτέλεση θα πρέπει να ανασταλεί, καθώς ο οφειλέτης είχε υποβάλει αίτηση υπαγωγής στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, καθώς και το σκεπτικό με βάση το οποίο τα δικαστήρια κατέληξαν στην εν λόγω κρίση ανά περίπτωση.

1. Εισαγωγή

Σε προηγούμενο άρθρο (βλ. εδώ) είχαμε εκθέσει τις διατάξεις του νόμου 4738/2020 βάσει των οποίων προβλέπεται η αναστολή των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης στην περίπτωση υποβολής αίτησης στον εξωδικαστικό μηχανισμό, τις προϋποθέσεις αυτής, καθώς και το ζήτημα που ανακύπτει όταν η διαδικασία του εξωδικαστικού δεν έχει ολοκληρωθεί εντός διμήνου από την υποβολή της αίτησης, περίπτωση αρκετά συνήθης στην πράξη. Στο παρόν άρθρο, θα εκτεθούν μερικές ακόμη πρόσφατες αποφάσεις δικαστηρίων που αντιμετωπίζουν το ανωτέρω ζήτημα καταλήγοντας στην αναστολή της εκτέλεσης ακόμα και μετά την παρέλευση διμήνου δίχως να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία, αλλά και αποφάσεις που έκριναν καταχρηστική την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος οφειλετών που είχαν υποβάλει αίτηση στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών και, ως εκ τούτου, κατέληξαν στην αναστολή της εκτελεστικής διαδικασίας ή ακόμη και στην ακύρωση αυτής σε ορισμένες περιπτώσεις.

2. Αναστολή πλειστηριασμού παρά την παρέλευση διμήνου από την οριστική υποβολή της αίτησης στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών και χωρίς να έχει περατωθεί ακόμα η διαδικασία ελλείψει υπαιτιότητας του οφειλέτη:  

Στην υπ’ αρ. 4203/2023 ΜΠρΑθ (ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) οι αιτούντες άσκησαν ανακοπή με αίτηση αναστολής της εκτέλεσης κατά της από 11.10.2022 επιταγής προς πληρωμή, καθότι είχαν υποβάλει οριστικώς αιτήσεις υπαγωγής στον εξωδικαστικό μηχανισμό στις 28.10.2022, η επεξεργασία των οποίων δεν είχε περαιωθεί κατά τη συζήτηση της αίτησης αναστολής, αλλά εκκρεμούσε αξιολόγηση. Το δικαστήριο, λοιπόν, έκρινε ότι «Παρότι κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 16 του ν. 4738/2022 έχει παρέλθει χρονικό διάστημα δύο μηνών από την υποβολή, χωρίς να έχει υπογραφεί σύμβαση αναδιάρθρωσης, η διαδικασία ρύθμισης των οφειλών δεν έχει ολοκληρωθεί, διότι δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η επεξεργασία των αιτήσεων ούτε η διαδικασία που προβλέπεται στη με αριθμό 76219 ΕΞ 2021 […] η δε καθυστέρηση πιθανολογείται ότι δεν οφείλεται σε υπαιτιότητα των αιτούντων, αλλά σε αδυναμία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας να διαχειριστεί και να επεξεργαστεί το μεγάλο όγκο των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί». Για τον λόγο αυτό ανέστειλε την αναγκαστική εκτέλεση που επισπευδόταν δυνάμει της από 11.10.2022 επιταγής προς πληρωμή. Παρόμοια έκρινε και υπ’ αρ. 64/2024 ΜΠρΚαλαμάτας αναστέλλοντας για τον ίδιο λόγο την εκτελεστική διαδικασία.

Στην υπ’ αρ. 1446/2023 ΜΠρΘεσ (ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) ο αιτών ζήτησε μέσω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων προσωρινής ρύθμισης κατάστασης κατ’ άρθρ. 731 ΚΠολΔ την αναστολή πλειστηριασμού της μοναδικής κύριας κατοικίας του, ο οποίος είχε προγραμματιστεί για την 2α.09.2022, καθώς στις 13.12.2021 είχε υποβάλει αίτηση στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών. Το δικαστήριο ανέστειλε τη διενέργεια του ως άνω πλειστηριασμού, καθώς έκρινε ότι «καίτοι έχει παρέλθει χρονικό διάστημα οκτώ και πλεόν μηνών από την υποβολή της ανωτέρω αίτησης, η αίτηση αυτή δεν έχει περαιωθεί με απορριπτική ή θετική πρόταση διότι δεν έχουν ανακτηθεί όλα τα στοιχεία από τρίτες πηγές τα οποία απαιτεί η ΕΓΔΙΧ, προκειμένου να τύχει η υπό κρίση αίτηση επεξεργασίας και να υπάρξει συγκεκριμένη απόφαση […] ότι η πρόοδος της αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδει η καθ’ ής κατά της μοναδικής κύριας κατοικίας και οικογενειακής στέγης του αιτούντα θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη σε αυτόν ενώ πιθανολογείται περαιτέρω, ότι η αίτησή του θα ευδοκιμήσει».

Στην περίπτωση της υπ’ αρ. 403/2024 ΜΕφΠατρ (αδήμ) οι ανακόπτοντες – οφειλέτες είχαν προβάλει ως λόγο ανακοπής κατά της εκτελεστικής διαδικασίας ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου ότι υπέβαλαν οριστικά αίτηση υπαγωγής στον εξωδικαστικό μηχανισμό στις 10.8.2024, η οποία αίτηση παρέμενε ακόμα εκκρεμής με αποτέλεσμα να υφίσταται αναστολή της εκτελεστικής διαδικασίας βάσει του άρ. 18 ν. 4738/2020. Μετά την υποβολή της ανωτέρω αίτησης, απαιτήθηκε δύο φορές η συμπλήρωση στοιχείων εκ μέρους της καθ’ ης εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων, η οποία ολοκληρώθηκε στις 28.8.2024 και 6.9.2024, αντίστοιχα, ενώ στις 14.10.2024 υπέβαλαν και οι ίδιοι οι αιτούντες οφειλέτες αίτημα συμπλήρωσης στοιχείων το οποίο κατά τη συζήτηση της ένδικης ανακοπής βρισκόταν ακόμα στο στάδιο «Προς επεξεργασία». Έτσι, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο κατά την εκδίκαση της αίτησης αναστολής έκρινε ότι η εν λόγω αίτηση εξωδικαστικού δεν είχε ολοκληρωθεί, ούτε με υπογραφή σύμβασης αναδιάρθρωσης, ούτε με απόρριψή της από τους χρηματοδοτικούς φορείς, αλλά ούτε και με την πάροδο διμήνου από την οριστική υποβολή της αίτησης μέχρι την εκδίκαση της ανακοπής, και ως εκ τούτου το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έπρεπε να κάνει δεκτό τον ως άνω λόγω ανακοπής τους. Καθότι, λοιπόν, και κατά την εκδίκαση της αίτησης αναστολής η σχετική αίτηση των αιτούντων – ανακοπτόντων οφειλετών παρέμενε ενεργή, δεν είχε εκλείψει ο ως άνω λόγος αναστολής του αρ. 18, και, ως εκ τούτου, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ανέστειλε την αναγκαστική εκτέλεση.

3. Αναστολή εκτελεστικής διαδικασίας λόγω καταχρηστικής συμπεριφοράς της δανείστριας εταιρείας μετά την υποβολή αίτησης από τον οφειλέτη στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών:

Στην περίπτωση της υπ’ αρ. 4607/2022 ΜΕφΑθ (ΤΝΠ QUALEX), που εκδόθηκε επί αίτησης αναστολής της εκτέλεσης κατά αρ. 938 ΚΠολΔ ενώπιον του Εφετείου στο πλαίσιο ασκηθείσας έφεσης κατά απόφασης που απέρριψε ανακοπή κατά κατάσχεσης ενυπόθηκου ακινήτου, ο πλειστηριασμός είχε προγραμματιστεί για τις 14.09.2022 και η ως άνω έφεση είχε προσδιοριστεί να συζητηθεί 12.1.2023. Έτσι, ο αιτών κατέθεσε αίτηση αναστολής της εκτέλεσης στις 5.9.2022, καθώς μεταξύ άλλων είχε προβάλει ως λόγο ανακοπής ότι, ενώ είχε υποβάλει στις 23.12.2021 αίτηση υπαγωγής στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών και ενώ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με την καθ’ ης η αίτηση, η τελευταία καταχρηστικά και παράνομα, εξέδωσε διαταγές πληρωμής και επέσπευσε αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος του. Πράγματι αποδείχθηκε ότι η καθ’ ης είχε δηλώσει τη συμμετοχή της στη διαδικασία του εξωδικαστικού μέχρι 13.4.2022 για όλες τις οφειλές του αιτούντος προς αυτήν. Ο αιτών παράλληλα είχε υποβάλλει από τις 25.7.2022 και αιτήματα ρύθμισης προς την καθ’ ης. Έτσι το δικαστήριο κρίνοντας ότι «η μη ολοκλήρωση δε της διαδικασίας (του εξωδικαστικού), ώστε να μπορεί να γίνει λόγος για περάτωση της διαδικασίας αυτής, δεν οφείλεται σε υπαιτιότητα του αιτούντος, αλλά σε αδυναμία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας να διαχειριστεί και να επεξεργαστεί το μεγάλο όγκο των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί», καθώς και ότι δεν έχει καταστεί σαφές εάν η καθ’ ης έχει αποδεχθεί ή όχι την από 25.7.2022 πρόταση που έχει υποβάλει ο αϊτών για τη ρύθμιση των οφειλών του προς αυτήν, πιθανολόγησε την ευδοκίμηση του ως άνω λόγου ανακοπής και έκανε δεκτή την κρινόμενη αίτηση αναστέλλοντας την εκτελεστική διαδικασία.

Δια της υπ’ αρ. 367/2024 ΜΠρΠατρ (ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) κρίθηκε και πάλι καταχρηστική η συμπεριφορά εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων, λόγω συστηματικής και επί μακρόν παρακώλυσης της ολοκλήρωσης της διαδικασίας υπαγωγής των οφειλετών στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, και για τον λόγο αυτό το δικαστήριο ανέστειλε την εκτέλεση διαταγής πληρωμής. Συγκεκριμένα, πιθανολογήθηκε από το δικαστήριο ότι η εν λόγω εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων υπέβαλλε συνεχόμενα αιτήματα διόρθωσης των εγγραφών στην πλατφόρμα του εξωδικαστικού μηχανισμού προς δικές της εσωτερικές υπηρεσίες, και όταν οι αιτούντες την όχλησαν προκειμένου να ολοκληρώσει τις απαντήσεις στα εν λόγω αιτήματα για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, η τελευταία προέβη στην έκδοση και δεύτερης διαταγής πληρωμής, δυνάμει της οποίας, μάλιστα, προχώρησε σε εκτέλεση σε βάρος των αιτούντων. Τελικώς, η ως άνω εταιρεία απέρριψε και την αίτηση των αιτούντων για ρύθμιση των οφειλών τους. Η εν λόγω συμπεριφορά κρίθηκε καταχρηστική ως αντιβαίνουσα ευθέως στην καλή πίστη και τα χρηστά ήθη, η δε άσκηση των δικαιωμάτων της εν λόγω εταιρείας επρόκειτο να προκαλέσει επαχθείς συνέπειες στους αιτούντες οφειλέτες, γι’ αυτό και το δικαστήριο ανέστειλε την εκτέλεση του επίμαχου τίτλου.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η περίπτωση της υπ’ αρ. 262/2024 ΜΕφΑνατΚρητ (ΤΝΠ QUALEX), δυνάμει της οποίας ανεστάλη η εκτελεστική διαδικασία κρινόμενη ως καταχρηστική, παρά το γεγονός ότι η διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού είχε ολοκληρωθεί και η αιτούσα δεν κατάφερε να τηρήσει τη ρύθμιση. Πιο συγκεκριμένα, στην εν λόγω περίπτωση, είχε αρχικώς επιτευχθεί σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών στο πλαίσιο του νόμου του εξωδικαστικού, η αιτούσα όμως, παρά τις προσπάθειές της δεν κατάφερε να την τηρήσει, λόγω υψηλού ποσού μηνιαίας δόσης. Παρ’ όλα αυτά, εξακολούθησε να βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την καθ’ ης τράπεζα προς εξεύρεση άλλης βιώσιμης λύσης. Έτσι, το δικαστήριο έκρινε καταχρηστική τη συμπεριφορά της καθ’ ης τραπεζικής εταιρείας να επιδιώξει τον πλειστηριασμό της μοναδικής πρώτης και κύριας κατοικίας της αιτούσας, ενώ της είχε δημιουργήσει την εύλογη πεποίθηση ότι θα ρυθμιστεί η οφειλή της εξωδικαστικά, και ενώ η αιτούσα υπήρξε για χρόνια συνεπής στις υποχρεώσεις της καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για ρύθμιση της οφειλής, είχε, όμως, πληγεί από την οικονομική κρίση.

4. Ακύρωση κατάσχεσης λόγω καταχρηστικής επίσπευσης αναγκαστικής εκτέλεσης ενώ εκκρεμούσε οριστικώς υποβληθείσα αίτηση στον εξωδικαστικό μηχανισμό:

Με την υπ’ αρ. 762/2024 ΜΠρΑθ (ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) το δικαστήριο προέβη στην ακύρωση κατάσχεσης που επιβλήθηκε με την από 6.9.2023 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης με ημερομηνία πλειστηριασμού εντός του 2024, επειδή η ανακόπτουσα οφειλέτρια είχε υποβάλει οριστικώς στις 13.03.2023 αίτηση υπαγωγής στις διατάξεις του εξωδικαστικού. Πιο συγκεκριμένα το δικαστήριο έκρινε ότι «η καθ’ ης η ανακοπή προέβη παράνομα και καταχρηστικά στην άσκηση του ένδικου δικαιώματος της, καθ` υπέρβαση των ορίων της καλής πίστης και των χρηστών ηθών. Ειδικότερα, ενώ έχει υποβληθεί οριστικά η αίτηση περί εξωδικαστικής ρύθμισης των οφειλών της ανακόπτουσας, ώστε να τυγχάνει εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 18 ν. 4821/2021, περί αναστολής της λήψης των αναγκαστικών μέτρων, η καθ’ ης επισπεύδει την προσβαλλόμενη πράξη εκτέλεσης σε βάρος της ανακόπτουσας, χωρίς να αναμένει την περάτωση της σχετικής διαδικασίας του ν. 4738/2020, προκειμένου να ικανοποιηθεί η ένδικη απαίτησή της, επιλέγοντας το επαχθέστερο μέσο για την ανακόπτουσα για την είσπραξη της ως άνω οφειλής, προξενώντας της ανεπανόρθωτη βλάβη».

Κατά τον ίδιο τρόπο, με την υπ’ αρ. 2744/2024 ΜΠρΑθ (ΤΝΠ QUALEX) ακυρώθηκε πράξη δήλωσης συνέχισης πλειστηριασμού λόγω καταχρηστικής επίσπευσης αυτού. Στην εν λόγω περίπτωση ο πλειστηριασμός είχε οριστεί τελικώς μετά από αλλεπάλληλες δηλώσεις συνέχισης για την 16η.5.2024. Παράλληλα η ανακόπτουσα - οφειλέτρια είχε υποβάλει τον Ιούλιο του 2023 οριστική αίτηση υπαγωγής στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, κι ενώ είχε ολοκληρωθεί το σχέδιο αναδιάρθρωσης των οφειλών της με όλους τους υπόλοιπους πιστωτές της πλην της καθ’ ης η ανακοπή, η τελευταία όχι μόνο δεν υπέβαλε πρόταση για ρύθμιση της επίμαχης οφειλής, αλλά περαιτέρω προχώρησε στην επίσπευση πλειστηριασμού του σημαντικότερου περιουσιακού στοιχείου της ανακόπτουσας. Έτσι, δεδομένων των ανωτέρω, καθώς και του γεγονότος ότι η καθ’ ης η ανακοπή εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων αδιαφορούσε για τις επανειλημμένες αιτήσεις ρύθμισης της οφειλής της ανακόπτουσας - οφειλέτριας, το δικαστήριο έκρινε καταχρηστική την ως άνω δήλωση επίσπευσης του πλειστηριασμού και προέβη στην ακύρωση αυτής.

Ομοίως με την υπ’ αρ. 211/2025 ΜΠρΛαμ (ΤΝΠ QUALEX) ακυρώθηκε έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης που επιβλήθηκε καταχρηστικά και κατά παράβαση του άρ. 18 του ν. 4738/2020, μόλις 20 ημέρες μετά την οριστική υποβολή της αίτησης υπαγωγής του οφειλέτη στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, και χωρίς η επισπεύδουσα να αναμείνει την ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας ώστε να εξετασθεί η δυνατότητα ικανοποίησης της ένδικης απαίτησης.

Τέλος, παρόμοια είναι και η περίπτωση της υπ’ αρ. 741/2025 ΜΠρΑθ (αδημ.), η οποία εκδόθηκε επί ανακοπής κατά επιταγής προς πληρωμή και κατάσχεσης που επιβλήθηκε στις 27.09.2023. Με την ως άνω ανακοπή της η ανακόπτουσα πρόβαλε ως λόγο ανακοπής την οριστική υποβολή αίτησης στον εξωδικαστικό μηχανισμό στις 30.01.2024, η εν λόγω ανακοπή συζητήθηκε στις 5.3.2024 και το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση στις 17.3.2025 (ενώ στο μεταξύ ο πλειστηριασμός είχε ανασταλεί δυνάμει συμφωνίας των μερών). Με την επίμαχη απόφαση το δικαστήριο έκανε δεκτό τον ως άνω λόγο ανακοπής, δεδομένου ότι η αίτηση υπαγωγής της ανακόπτουσας στον εξωδικαστικό μηχανισμό βρισκόταν σε πλήρη ισχύ, αφού δεν προέκυπτε ότι της είχε κοινοποιηθεί απόφαση μη υποβολής πρότασης συμφωνίας αναθεώρησης από τους πιστωτές, ούτε ότι η εν λόγω αίτηση είχε απορριφθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Έτσι το δικαστήριο ακύρωσε τόσο την έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης όσο και την επιταγή προς πληρωμή βάσει της οποίας είχε επιβληθεί η ανωτέρω κατάσχεση.

Αντίθετα, στην υπ’ αρ. 191/2024 ΜΕφΑνατΚρητ αναφέρεται ότι η αναστολή του άρ. 18 του ν. 4738/2020 είναι μεν αυτοδίκαιη, σε περίπτωση όμως παραβίασής της ο αιτών – οφειλέτης μπορεί να ασκήσει ανακοπή προβάλλοντας ως λόγο την αναστολή του ως άνω άρθρου, η οποία (αναστολή) θα πρέπει να έχει αρχίσει πριν εκκινήσει η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης και όχι μετά. Δεν νοείται, δηλαδή, αναστολή διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης η οποία έχει ήδη λάβει χώρα. Έτσι, εν αντιθέσει με τις ανωτέρω αναφερόμενες λοιπές περιπτώσεις, στην ως άνω απόφαση κρίθηκε ότι «η υποβολή αίτησης για την υπαγωγή στο ν. 4738/2020, ακόμα και αν αυτή οριστικοποιηθεί, δεν αρκεί για να καταστήσει οποιαδήποτε ενέργεια του δανειστή προς ικανοποίηση της αξίωσης του, καταχρηστική … Προσέτι, κατά το σκέλος της με το οποίο διώκεται η αναστολή του πλειστηριασμού που είχε ορισθεί να διενεργηθεί την 02.10.2024 η αίτηση είναι, ομοίως, απορριπτέα, διότι, κατά τα εκτιθέμενα στο κρισιολογούμενο δικόγραφο, από την ημερομηνία οριστικής υποβολής της αίτησης (05.04.2024) δεν υπογράφηκε εντός δύο (2) μηνών ήτοι εως 05.06.2024 σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών και συνεπώς η διαδικασία θεωρείται περατωθείσα ως άκαρπη, κατά τις διατάξεις του άρθρου 16 του ν. 4738/2020, οπότε από την 05.06.2024 οι αιτούντες (για την ταυτότητα του νομικού λόγου οι πρώτη, δεύτερη και τρίτος των οποίων οι αιτήσεις υποβλήθηκαν οριστικά) δεν καταλαμβάνονται από τη ρύθμιση του άρθρου 18 του ν. 4738/2020, περί αναστολής λήψης αναγκαστικών μέτρων και συνέχισης της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης…».

5. Αντί επιλόγου

Παρατηρείται, λοιπόν, ότι δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου τα δικαστήρια κρίνουν ότι η εκτελεστική διαδικασία θα πρέπει να ανασταλεί λόγω οριστικής υποβολής αίτησης στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, ακόμα, δε, και όταν έχει παρέλθει δίχως κάποιο αποτέλεσμα το δίμηνο που ορίζει ο νόμος ως απώτατο χρονικό όριο για την περάτωση της διαδικασίας. Η εν λόγω αναστολή χορηγείται και μετά την παρέλευση του ανωτέρω διμήνου, ιδίως όταν προκύπτει από τα πραγματικά περιστατικά ότι η εκτελεστική διαδικασία επισπεύδεται καταχρηστικά.  Ενώ, τα δικαστήρια δεν διστάζουν να ακυρώσουν και ορισμένες πράξεις εκτέλεσης όταν παρατηρείται η κατά τα άνω καταχρηστική συμπεριφορά από πλευράς των δανειστών. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η συμπεριφορά αυτή του δανειστή, να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση παρότι καταλαμβάνεται από αναστολή ατομικών καταδιωκτικών μέτρων, πέραν του ότι στοιχειοθετεί, όπως προεκτέθηκε, λόγο ανακοπής κατά της εκτέλεσης, μπορεί υπό προϋποθέσεις να θεμελιώσει και αδικοπρακτική ευθύνη του τελευταίου (άρθρ. 914 επ. ΑΚ).