Κρίσιμα Σημεία:
Η υπόθεση αφορούσε σε αντιδικία μεταξύ ανώνυμης εταιρείας εκμετάλλευσης ακινήτων (εντολέας) και φυσικού προσώπου – λειτουργούντος ατομική επιχείρηση (αντίδικος). Μεταξύ αυτών, είχε καταρτισθεί ιδιωτικό συμφωνητικό επαγγελματικής μίσθωσης, δυνάμει του οποίου, η εντολέας μας εκμίσθωνε στον τελευταίο ισόγειο χώρο – γραφείο, για επαγγελματική χρήση. Ωστόσο, για τουλάχιστον δύο έτη, ο αντίδικος μισθωτής δεν κατέβαλλε το μίσθωμα, με αποτέλεσμα η οφειλή του να ανέλθει σε εξαιρετικά μεγάλο ποσό. Μέχρι δε, την κάτωθι διευθέτηση της υπόθεσης, ουδέν είχε καταβάλει στην εντολέα εταιρεία, ενώ ελλείψει εμφανών περιουσιακών στοιχείων του, η εντολέας εταιρεία αδυνατούσε να εισπράξει, δυνάμει εκδοθείσας διαταγής πληρωμής, τα οφειλόμενα μισθώματα και να ικανοποιήσει την απαίτησή της.
Ο ορθός νομικός χειρισμός της υπόθεσης οδήγησε σε άμεση και ταχεία είσπραξη της οφειλόμενης απαίτησης μέσω των εξής ενεργειών: α) την αναζήτηση και τον εντοπισμό της εταιρείας (ΙΚΕ), με την οποία ο αντίδικος συνδεόταν άμεσα, καθώς εκείνος την ίδρυσε και δραστηριοποιούταν επιχειρηματικά μέσω αυτής, χρησιμοποιώντας την καταχρηστικά (καταστρατηγώντας δηλ. την αρχή του χωρισμού που ισχύει στα νομικά πρόσωπα), με σκοπό τη ματαίωση ικανοποίησης της απαίτησης της εντολέα μας, β) την ενδελεχή έρευνα και τη συλλογή καθοριστικών στοιχείων, τα οποία απεδείκνυαν την άμεση σύνδεση του αντιδίκου με την ανωτέρω ΙΚΕ, γ) την άσκηση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων κατά της εν λόγω εταιρείας πίσω από την οποία «κρυβόταν» ο αντίδικος και δια της οποίας αποκέρδαινε μεγάλα χρηματικά ποσά, με αίτημα την επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης επί όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας της, δ) την επίτευξη συμβιβασμού τελικώς με τον αντίδικο - μισθωτή, ο οποίος και κατέβαλε το σύνολο του οφειλόμενου ποσού.
Στρατηγική:
Τα κομβικά σημεία για την επιτυχή έκβαση της υπόθεσης υπέρ της εντολέως μας εκμισθώτριας εταιρείας ήταν:
• Η άμεση επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης εις χείρας των τραπεζικών ιδρυμάτων σε βάρος του αντιδίκου – φυσικού προσώπου και η εκκίνηση σε βάρος του, διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης.
• Η εύστοχη και αποτελεσματική έρευνα και ο εντοπισμός της εταιρείας με την οποία συνδεόταν ο αντίδικος και δραστηριοποιούταν δια αυτής, προκειμένου να «προστατεύει» τα εισοδήματά του και να ματαιώνει την ικανοποίηση των απαιτήσεων εις βάρος του ατομικά.
• Η άμεση άσκηση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων κατά της ανωτέρω ΙΚΕ με αίτημα την επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης επί όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας της.
Αποτέλεσμα:
Όλες οι ως άνω εκ προοιμίου σχεδιασμένες ενέργειες οδήγησαν τον αρχικό οφειλέτη – λειτουργούντα την ατομική επιχείρηση, προς αποφυγή του κινδύνου επιβολής συντηρητικής κατάσχεσης και περαιτέρω, εκτέλεσης σε βάρος της Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας (ΙΚΕ), δια της οποίας εν τοις πράγμασι δραστηριοποιούταν, να προβεί στην καταβολή του συνολικού οφειλόμενου ποσού. Να σημειωθεί, άλλωστε, ότι εξαρχής στόχος ήταν η άμεση είσπραξη χρημάτων και όχι η εμπλοκή με κοστοβόρες και χρονοβόρες διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος κινητής και ακίνητης περιουσίας τόσο του αρχικού οφειλέτη - μισθωτή όσο και της μετέπειτα εντοπισθείσας και άμεσα συνδεόμενης με αυτόν ΙΚΕ. Η εντολέας μας, δε, παραιτούμενη από την εν λόγω αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, εισέπραξε άμεσα και δίχως χρονοβόρους δικαστικούς αγώνες το σύνολο της οφειλόμενης απαίτησης.
Συμπέρασμα:
Είναι σύνηθες, ιδίως στο πεδίο της είσπραξης απαιτήσεων, ακόμη κι αν ο οφειλέτης καταφέρει να εκδώσει εκτελεστό τίτλο (διαταγή πληρωμής, όπως εν προκειμένω, ή τελεσίδικη δικαστική απόφαση) στην πράξη να μην μπορεί να ικανοποιήσει την απαίτησή του από την περιουσία ενός φυσικού ή νομικού προσώπου, επειδή, μεταξύ άλλων, δεν εντοπίζονται εμφανή περιουσιακά στοιχεία του. Το παραπάνω συχνά συμβαίνει καθώς οι οφειλέτες επιλέγουν να δραστηριοποιηθούν μέσω εταιρειών, οι οποίες κατ’ αρχήν δεν ευθύνονται για τα ατομικά χρέη αυτών. Ωστόσο, η εμπειρία μας από τη συγκεκριμένη υπόθεση μας διδάσκει ότι οι ορθές δικονομικές επιλογές δύνανται να δημιουργήσουν ευθύνη των νομικών προσώπων (αντίστροφη άρση της νομικής προσωπικότητάς) εκεί που, φαινομενικά, είναι αδύνατη. Η άσκηση, δε, της κατάλληλης και πάντα νομικά θεμιτής πίεσης οδηγεί στη συμμόρφωση ακόμη και των πιο δύστροπων οφειλετών (για περισσότερα βλ. κι εδώ).
