Εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 4547/2022 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών η οποία και διέταξε την αναστολή πλειστηριασμού ακινήτου λόγω έλλειψης νομιμοποίησης του Servicer (εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων). Συγκεκριμένα κρίθηκε ότι ο Servicer δεν είχε εξουσία διενέργειας διαδικαστικών πράξεων και δη πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης (κατάσχεσης, πλειστηριασμού κτλ.) καθότι η επίδικη απαίτηση είχε μεταβιβαστεί με το νόμο του 2003 (3156/2003) και όχι με αυτόν του 2015 (4354/2015). Για το συγκεκριμένο ζήτημα έχουμε γράψει αρκετά και σας παραπέμπουμε εδώ, εδώ κι εδώ. Είναι σημαντικό ότι τα δικαστήρια συνεχίζουν εδώ και μερικούς μήνες να αποδέχονται την άποψη αυτή που δέχτηκε και η υπ' αριθμ. 4547/2022 απόφαση του Εφετείου Αθηνών και μάλιστα η επίμαχη νομολογία διατηρεί τη δυναμική της σε επίπεδο Εφετείων ανά όλη την Ελλάδα.
Το κρίσιμο χωρίο της ως άνω απόφασης έχει ως εξής: "Όμως, έγινε δεκτό σύμφωνα με όσα αναφέρονται στις προηγηθείσες νομικές σκέψεις, στις εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων στις οποίες ανατέθηκε η διαχείριση επιχειρηματικών απαιτήσεων κατά τους όρους του ν. 3156/2003, δηλαδή στο πλαίσιο τιτλοποίησης, ο νόμος αυτός δεν προσδίδει την ιδιότητα κατ' εξαίρεση νομιμοποίησης του μη δικαιούχου διαδίκου, και εξ αυτού (δεν προσδίδει) την νομιμοποίηση προς άσκηση πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης, παρά μόνο εξώδικων διαχειριστικών (νομικών ή υλικών) πράξεων. Επομένως, οι διατάξεις του ν. 4354/2015 και όσα αυτές προβλέπουν για την κατ' εξαίρεση νομιμοποίηση (ως μη δικαιούχων διαδίκων) των εταιριών διαχείρισης δανείων κ.λπ. που αυτός καθιερώνει, δεν εφαρμόζονται επί των εταιριών διαχείρισης του ν. 3165/2003. Πρόκειται για διαφορετικές νομοθετικές ρυθμίσεις που εξακολουθούν να ισχύουν παράλληλα για τις μεταβιβασθείσες απαιτήσεις που γίνονται κατά τους όρους και τη διαδικασία του κάθε ενός ως άνω νόμου. Ακριβώς για να μην υπάρχει σύγχυση για τις εφαρμοζόμενες σε κάθε περίπτωση νομοθετικές ρυθμίσεις, ρητά ορίστηκε στο άρθρο 1 παρ. 1 περ. δ' του ν. 4354/2015 ότι οι διατάξεις του τελευταίου δεν επηρεάζουν την εφαρμογή των διατάξεων του ν. 3156/2003. Εξουσία κατ' εξαίρεση νομιμοποίησης μη δικαιούχου διαδίκου στις εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων που μεταβιβάστηκαν κατά τους όρους του ν. 3156/2003 δεν απονέμει ο νόμος αυτός, ενώ η ρύθμιση του άρθρου 2 παρ. 4 του ν. 4354/2015 δεν εφαρμόζεται σ' αυτές. Εν προκειμένω η β' των καθ' ων, στην οποία η α' των καθ' ων αλλοδαπή εταιρία ειδικού σκοπού (απόκτησης με τιτλοποίηση απαιτήσεων) του άρθρου 10 του ν. 3156/2003 ανέθεσε με σύμβαση εντολής τη διαχείριση των αποκτώμενων απαιτήσεων, μεταξύ των οποίων και της ένδικης απαίτησης, δεν έχει οριστεί εκ του νόμου μη δικαιούχος, κατ' εξαίρεση νομιμοποιούμενος, διάδικος, και επομένως δεν νομιμοποιείται να ενεργεί διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και η παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει τέτοια νομιμοποίηση".
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις