Δημοσιεύτηκε η υπ΄ αριθμ. 1338/2021 απόφαση του Αρείου Πάγου με βάση την οποία επικυρώθηκε εφετειακή απόφαση σε σχέση με την τύχη ακινήτων που αποκτήθηκαν από τον κληρονομούμενο μετά τη σύνταξη της διαθήκης. Το κρίσιμο ερώτημα ήταν αν περιουσιακά στοιχεία που αποκτήθηκαν σε χρόνο μεταγενέστερο από αυτόν της σύνταξη της διαθήκης, θα περιέλθουν στους εξ αδιαθέτου κληρονόμους, συγγενείς της κληρονομούμενης, ή στους τιμώμενους με τη διαθήκη, φίλους της κληρονομούμενης. Ο Άρειος Πάγος επιβεβαίωσε την εφετειακή απόφαση αναφέροντας τα εξής: "Μετά τη σύνταξη της ανωτέρω διαθήκης περιήλθαν στην κυριότητα της .....και τα κατωτέρω ακίνητα .... [...] Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι τα περιουσιακά στοιχεία που κατέλιπε η κληρονομούμενη στους εναγόμενους .... αντιπροσώπευαν ποσοστό 95% περίπου της συνολικής αξίας της υφιστάμενης κατά τον χρόνο σύνταξης της διαθήκης κινητής και ακίνητης πειορυσίας της, γεγονός το οποίο δεν αμφισβητείται ειδικώς από τον ενάγοντα... [...] Αντιθέτως οι σχέσεις της ...με τον ενάγοντα αδελφό της είχαν διαρραγεί οριστικά από το καλοκαίρι του έτους 1995 και συγκεκριμένα πριν από τη σύνταξη της από 1-8-1995 ιδιόγραφης διαθήκης της, έκτοτε δε αυτοί δεν είχαν καμία επαφή. [...] Με αυτές τις παραδοχές η βούληση της διαθέτιδος ... όπως προκύπτει από την ερμηνεία της από 1-8-1995 ιδιόγραφης διαθήκης της, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην μείζονα σκέψη, ήταν αφενός μεν να εγκαταστήσει τους εναγομένους ως μοναδικούς κληρονόμους της εφ' όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας της, ενώ τους λοιπούς τετιμημένους ως κληροδόχους ....". Με βάση λοιπόν και την εκτίμηση των σχέσεων της κληρονομουμένης αφενός με τους τιμώμενους με τη διαθήκη φίλους της, αφετέρου με τον αδερφό της, κρίθηκε ότι τα μεταγενεστέρως αποκτηθέντα ακίνητα περιέρχονται στους ήδη τιμώμενους με τη διαθήκη κληρονόμους και όχι στον αδερφό της, ο οποίος και σε περίπτωση μη ύπαρξη διαθήκης θα δικαιούνταν την κληρονομιά. Βάσει, εξάλλου, και πάγιας νομολογίας του Αρείου Πάγου, για να επαχθεί η μετά τη σύνταξη της διαθήκης αποκτώμενη κληρονομιά στους εξ αδιαθέτους κληρονόμους απαιτείται ο διαθέτης να εξέφρασε τη θέληση (ή να προκύπτει η θέληση) το κληρονομικό δικαίωμα των τετιμημένων να μην περιοριστεί στο ποσοστό τους (βλ. άρθρο 1802 Αστικού Κώδικα: "Αν, σύμφωνα με τη θέληση του διαθέτη, οι εγκατάστατοι γράφηκαν ως οι μόνοι κληρονόμοι και καθένας απ' αυτούς εγκαταστάθηκε σε ποσοστό και τα ποσοστά δεν εξαντλούν τον κλήρο, επέρχεται ανάλογη αύξηση των ποσοστών"). Τέτοια περίπτωση εν προκειμένω δεν συνέτρεχε.
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις