Δημοσιεύτηκε η υπ’ αριθμ. 319/2024 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, με την οποία ακυρώθηκε η επιταγή προς πληρωμή και η ερειδόμενη σε αυτήν έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης. Με την απόφαση, έγινε δεκτός πρόσθετος λόγος ανακοπής που αφορούσε την αυτοδίκαιη παύση της ισχύος της διαταγής πληρωμής λόγω μη επίδοσης της προς τον καθ’ ου η εκτέλεση εντός της δίμηνης προθεσμίας που ορίζεται στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ο οποίος προβλήθηκε το πρώτον στο πλαίσιο της προσβολής της επιταγής προς πληρωμή και της κατασχετήριας έκθεσης. Συγκεκριμένα, ο λόγος αφορούσε στην ακύρωση της επιταγής προς πληρωμής και της κατάσχεσης διότι επισπεύδεται δυνάμει εκτελεστού τίτλου, ο οποίος έχει απολέσει αυτοδίκαια την ισχύ του εξαιτίας της μη επίδοσής του εντός διμήνου από την έκδοσή του στον καθ’ ου η εκτέλεση.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 630Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, η διαταγή πληρωμής πρέπει να επιδοθεί σε εκείνον κατά του οποίου στρέφεται μέσα σε προθεσμία δύο μηνών από την έκδοσή της, άλλως η διαταγή πληρωμής παύει να ισχύει και δεν παράγει καμία έννομη συνέπεια. Σημειωτέον ότι, η τυχόν μεταγενέστερη εκπρόθεσμη επίδοσή της δεν επηρεάζει τη συνέπεια αυτή, η οποία έρχεται αυτοδικαίως. Εν προκειμένω, παρότι η επισπεύδουσα προέβη στην έκδοση διαταγής πληρωμής για την ικανοποίηση της απαίτησής της, δεν την επέδωσε στον καθ’ ου η εκτέλεση – ανακόπτοντα εντός της δίμηνης προθεσμίας που ορίζει ο νόμος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να στηριχθεί η διαδικασία αναγκαστικής εκτελέσεως κατά του λόγω της παύσης ισχύος του εκτελεστού τίτλου.
Η απόφαση έκρινε, έτσι, ότι: «Ο ισχυρισμός περί μη επίδοσης της διαταγής πληρωμής εντός της δίμηνης προθεσμίας δεν αφορά τη δημόσια τάξη και η θεώρηση της διάταξης του άρθρου 630 Α-ε. α΄ του ΚΠολΔ, με βάση την οποία η κατά τα άρθρα 631 και 904 § 2 στοιχ. ε΄ του ΚΠολΔ εκτελεστότητα της διαταγής πληρωμής αίρεται στην περίπτωση της μη επίδοσης της στον οφειλέτη μέσα σε δύο μήνες από την έκδοση της, αφορά μόνο το συμφέρον του καθ' ου η διαταγή πληρωμής και οφείλεται στη μέριμνα να λαμβάνει αυτός έγκαιρα γνώση της διαταγής και να έχει έτσι τη δυνατότητα άμυνας εναντίον της, ώστε να παραμείνει η διαταγή πληρωμής ανεκτέλεστη μόνο στα χέρια του δανειστή και εντεύθεν σε εκκρεμότητα επ' άριστο χρόνο η σχετική απαίτηση του κατά του οφειλέτη, με κίνδυνο να μπορεί ο δανειστής κάποτε να την αξιοποιεί αθέμιτα σε βάρος της αξιοπιστίας και φερεγγυότητας του καθ' ου στις συναλλαγές […] λόγω της μη επίδοσης εντός διμήνου από την έκδοσή της η με αριθμό …. διαταγή πληρωμής έπαυσε να ισχύει αυτοδικαίως ως προς τον ανακόπτοντα, δεν υφίσταται εκτελεστός τίτλος, δεν μπορεί να στηρίξει διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της κινητής ή της ακίνητης περιουσίας του και κατά συνέπεια είναι άκυρη η επισπευδόμενη με τις προσβαλλόμενες πράξεις αναγκαστικής εκτέλεση σε βάρος του ανακόπτοντος με επισπεύδουσα την καθ’ ης η ανακοπή […] Επομένως πρέπει ο πρώτος πρόσθετος λόγος να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος και να ακυρωθούν η από … επιταγή (προς εκτέλεση) και η με αριθμό … έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας […]».
(για περισσότερα βλ. εδώ)
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις