Εξεδόθη πρόσφατα η υπ’ αριθμ. 252/2025 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Με την τελευταία κηρύχθηκε σε πτώχευση εντολέας μας - ανώνυμη εταιρεία παρέχουσα υπηρεσίες διάθεσης ανθρώπινου δυναμικού, για οφειλές υπερβαίνουσες το ποσό των 5.000.000 €. Το δικαστήριο δέχθηκε ότι η παύση πληρωμών της αιτούσας εταιρείας οφειλόταν σε «εμπορικό ατύχημα» αυτής και σε μη επιτυχείς, ως εκ τούτου, επιχειρηματικές επιλογές – συνθήκες οικονομικής φύσης. Έτσι, παρά την αρχικώς κερδοφόρα δραστηριότητα της εταιρείας για τα τρία πρώτα έτη λειτουργίας της, ακολούθησε στη συνέχεια αύξηση του εργασιακού κόστους διατήρησης του ανθρώπινου δυναμικού της κατά 44% και, αντίστοιχα, μείωση των εσόδων της λόγω λήξης μακροχρόνιας συνεργασίας παροχής ανθρώπινου δυναμικού σε συνεργαζόμενη εταιρεία του αυτού κλάδου (σύμβαση υπεργολαβίας παροχής ανθρώπινου δυναμικού), ενώ δεν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες της αιτούσας προς συμμετοχή σε ιδιωτικούς διαγωνισμούς λήψης έργων αυτοτελώς, λόγω ανταγωνιστικότερων προσφορών πρώην συνεργατών της – εταιρειών και δικών της οικονομικών προβλημάτων. Κατά τις παραδοχές της αποφάσεως η αιτούσα κατέβαλε προσπάθεια για να αποτρέψει την παύση πληρωμών, όπως ήταν η υποβολή αίτησης στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, ωστόσο λόγω της υποχρέωσης διατήρησης σχεδόν 250 εργαζόμενων προς διατήρηση της ανταγωνιστικότητας της, ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της (ιδίως ΕΦΚΑ και οφειλές προς το Δημόσιο). Το δικαστήριο, περαιτέρω, αποδέχθηκε την αίτηση λόγω κρίσης υπαρκτής άμεσα ρευστοποιήσιμης περιουσίας προς κάλυψη των εξόδων της πτώχευσης (κινητός εξόπλισμος, όχημα κ.ο.κ.), ενώ όρισε ως ημερομηνία παύσης πληρωμών χρονικό σημείο έξι μηνών πριν την υποβολή της αίτησης πτώχευσης.
Κρίσιμα χωρία της απόφασης έχουν επί λέξει ως εξής: «Ωστόσο πέραν την κάμψης του εμπορίου {…} η χρήση του έτους 2022 παρουσίασε ζημία ύψους 64.617,70 ευρώ λόγω αύξησης του προσωπικού σε τουλάχιστον διακόσιους τριάντα (230) εργαζόμενους έναντι εκατόν εξήντα οκτώ (168) που απασχολούσε η αιτούσα κατά την προηγούμενη χρήση του έτους 2021 και, εντεύθεν, του εργασιακού κόστους κατά ποσοστό 43% και το 2023 η αύξηση να ανέρχεται σε 44% {…} ενώ κατά την επόμενη χρήση δεν ανανεώθηκε η συνεργασία της αιτούσας με την προαναφερόμενη εταιρεία …, με αποτέλεσμα την απώλεια περίπου του 90% του κύκλου εργασιών της. Εξάλλου, μολονότι η αιτούσα εκείνο το χρονικό μπορούσε να συμμετέχει σε ιδιωτικούς διαγωνισμούς, ωστόσο δεν ανέλαβε το έργο της παραπάνω εταιρείας …., διότι η προαναφερθείσα εταιρεία …., υπέβαλε συμφερότερη οικονομική προσφορά, ενώ η αιτούσα λόγω των οικονομικών της προβλημάτων δεν ήταν ανταγωνιστική {….} Εξάλλου, από τις χρηματοοικονομικές καταστάσεις της αιτούσας προκύπτουν υποχρεώσεις προς προμηθευτές …., λοιπές υποχρεώσεις …., χωρίς τραπεζικό δανεισμό και αρνητική καθαρή θέση 1.561.369,63 με δείκτη ρευστότητας ανερχόμενο μόλις σε 0,42. Επομένως κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής προκύπτει ότι στην επίδικη περίπτωση συντρέχει γενική αδυναμία εκπλήρωσης των ως άνω χρεών της αιτούσας».
Να σημειωθεί, περαιτέρω, ότι, κατ’ άρθρο 195 Κώδικα Αφερεγγυότητας, ο νόμιμος εκπρόσωπος της αιτούσας την πτώχευση εταιρείας, που είναι και αλληλέγγυα υπεύθυνος για τις οφειλές σε δημόσιο και φορείς κοινωνικής ασφάλισης, θα απαλλαγεί από τις τελευταίες για τη χρονική περίοδο της ύποπτης περιόδου (χρονικό διάστημα μεταξύ της παύσης πληρωμών έως την κήρυξη της πτώχευσης) και για τρία χρόνια πριν από το χρονικό σημείο παύσης πληρωμών, όταν παρέλθουν, εν προκειμένω, δύο έτη από την κήρυξη της πτώχευσης και στην περίπτωση που δεν ασκηθεί κάποια προσφυγή κατά της απαλλαγής στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα. Για την απαλλαγή των νόμιμων εκπροσώπων του νομικού προσώπου που κηρύσσεται σε πτώχευση ίδ. ειδικότερα και σχετική αρθρογραφία μας εδώ.
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις